آماده می‌شوم که فراهم کنی مرا | خرج عزای ماه محرم کنی مرا

برنامه‌ی دهه‌ی‌ اول محرممان از فردا شروع می‌شود. نگرانم با این‌که جایش نیست. یعنی این‌قدر این بر و بچه‌های دور و بر پایه‌اند که از ویکند قبل آمدند و سیاهی زدند و خانه را جمع کردند و همه چی و من هم که داشتم آیه را سر و سامان می‌دادم یک‌بند. مامان هست، بابای وحید هم دیشب رسید. کمک زیاد است امسال. سخنران‌ها  را قبل از به دنیا آمدن آیه هماهنگ کردیم. مداح‌ها را هم سپردیم به یکی از دوستان که هماهنگ کند و شعرها را از قبل بررسی کند که کسی چیز شبه‌ناکی نخواند. مقتل‌خوان هم آماده است. برنامه‌ی غذا و حمل و نقل هم تقریبا درست و درمان است
دل‌شوره‌ام از این‌ها نیست حتما. از شروع محرم است.

آیه

سال پیش در آن روزهای اعمال حج، هیچ به فکرم هم نمی‌رسید که سال بعد در همین دهه‌ی اول ذی‌حجه، صورت دختر را بچسبانم به صورت خودم و نفس بکشمش.

دوم آبان

هیشکی منو از خواب بیدار نکنه

گاهی نوک انگشتانم را می‌کشم به صورت دختر یا صورتم را می‌چسبانم به صورتش و باورم نمی‌شود که وجود خارجی دارد. از بس جنسش این دنیایی نیست.